Οι μέθοδοι καταπολέμησης των κροτώνων περιλαμβάνουν:

1. Ατομική προστασία. Μπορούμε να τους αποφύγουμε αν δεν συχνάζουμε σε αγρούς ή δάση όπου υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν, καθώς επίσης και να αποφύγουμε ζώα και κατοικίες ζώων που πιθανόν είναι προσβεβλημένα από κρότωνες.

2. Χρήση απωθητικών. Δραστικά απωθητικά μπορούν να εμποδίσουν τους κρότωνες να αναρριχηθούν πάνω μας ή στα ρούχα μας. Αν έχουμε βρεθεί σε χώρους όπου ενδημούν κρότωνες ή έχουμε έρθει σε επαφή με ζώα που έχουν προσβληθεί, πρέπει να γίνεται προσεκτικός έλεγχος στο σώμα και τα ρούχα μας ώστε να εντοπιστεί ο κρότωνας, σε περίπτωση που έχει αναρριχηθεί πάνω μας.

3. Απομάκρυνση κρότωνα. Αν βρεθούν κρότωνες προσκολλημένοι στο δέρμα, πρέπει να ρίξουμε πάνω τους μερικές σταγόνες χλωροφορμίου, αιθέρα, βενζίνης, τερεβενθίνης (νέφτι) που φράσσουν τις αναπνευστικές οδούς, εμποδίζοντάς τους να αναπνεύσουν ή αναισθητοποιώντας τους. Έτσι χαλαρώνουν τα στοματικά τους μόρια και στη συνέχεια μπορούν να απομακρυνθούν με λεπτή λαβίδα τραβώντας αργά και σταθερά, ώστε να απομακρυνθούν και τα στοματικά μόρια από το δέρμα. Η θέση προσκόλλησης πρέπει να καθαρίζεται με αντισηπτικό πριν και μετά την αφαίρεση του κρότωνα. Η άμεση αφαίρεση συχνά μειώνει και τις πιθανότητες μετάδοσης ασθενειών.

4. Εμβολιασμός. Από τις ενδημικές σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική ασθένειες μόνο η κροτωνική εγκεφαλίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με εμβολιασμό.

5. Χημική καταπολέμηση. Υπάρχουν διάφορα χημικά σκευάσματα που μπορούν να εφαρμοστούν πάνω στα ζώα – ξενιστές και πρέπει ιδιαίτερα να καλύψουν το λαιμό και το κεφάλι των ζώων, είτε προληπτικά (απωθητικές ουσίες ή αμπούλες) είτε θεραπευτικά κατά την διάρκεια της άνοιξης. Η «ΑΛΒΙΩΝ» επεμβαίνει σε προσβολές σπιτιών και στάβλων από τσιμπούρια με υπολειμματικούς ψεκασμούς με διάφορα πυρεθροειδή και ιδιαίτερα σε επιφάνειες όπου συχνάζουν τα τσιμπούρια.